Weer veel meegemaakt!

Het is alweer een tijd geleden sinds ons laatste verslag, dus deze zal wat aan de lange kant zijn, be prepared!

Woensdag zijn we de bergen in geweest. De keuze moest gemaakt worden tussen Grouse Mountain, wat redelijk toeristisch is en waar geld betaald moet worden, en Lynn Canyon park. Dit park is gratis en had bovendien een suspension bridge. Als eeuwige Hollanders was de keuze natuurlijk snel gemaakt. Via een wat mislukte heenreis (verkeerde bussen genomen, op de verkeerde berg gekomen) kwamen we uiteindelijk op onze eindbestemming. Het kleine visitor center werd gerund door twee aardige 65+ers en die wisten ons een geschikte route te geven voor de halve dag. De kans dat we een black bear tegen zouden komen was volgens mevrouw very very small, dit dus als geruststelling voor het thuisfront! Het park bevat watervallen, stroomversnellingen en een mooi bebost gebied. De hike was prima te doen en we hebben genoten van onze eerste echte natuur buiten de stad. Op de suspension bridge kon je 80 meter naar beneden kijken en het woeste water zien kolken en vallen. Het was erg prettig dat het niet enorm druk was waardoor je echt kon genieten van de daar al aanwezige ongerepte natuur. Bij een beekje zijn we gestopt en hebben we foto's geschoten. Twee wandeluren later kwamen we aan bij de 30 foot pool. Hier kon gezwommen worden, maar aangezien het water 10 graden was hebben wij dit overgeslagen. Wel hebben wij op de rotsen heerlijk liggen zonnen en de voetjes in het water gehad. Het uitzicht op het verdere verloop van het water was heel mooi en het lopende water was erg rustgevend. Weer wat bruinere armen later hebben wij de hike afgemaakt en zijn we met de bus naar de Ferry gegaan die ons weer in Vancouver stad bracht. Deze Ferry kost omgerekend ongeveer 1,50 en het uitzicht over de stad krijg je er gratis bij. De natuur ligt erg dicht bij de stad, wat je in eerste instantie niet verwacht gezien de havens die hier ook zijn. Na de hike hebben we macaroni gemaakt, een potje pool gespeeld en een film gekeken. Moe en tevreden gingen wij te bedde.

Donderdag werd de dag van de laatste spullen aanschaffen voor ons camping avontuur. Na ons standaard ontbijt van het hostel (fruit en broodjes jam) vertrokken wij per ov richting de Walmart, die wel ver buiten Vancouver zelf ligt. De Walmart is een enorme supermarkt waar je alles kan kopen. Voor 3 gasflessen betaalden wij 6 euro (nee, niet leeg) en ook werden er goedkoop andere zaken aangeschaft zoals een twee pits kookstelletje, anti muggenspray, sokken, een wegenkaart en USB adapter. In de Walmart stond ook een apparaat waar je je bloeddruk in kon laten meten wat wij uiteraard gedaan hebben. Erg grappig om te zien dat hier ook door de oudere mensen goed gebruik van werd gemaakt! Op de terugweg naar ons hostel raakten wij in gesprek met een Lexus dealer die bij een stand midden in de stad stond. Ze waren bezig met een promotietour door heel Canada en zagen in ons wel toekomstige lexusrijders. We mochten ook een proefrit maken, maar aangezien niks verzekerd was voor ons als Nederlanders hebben wij dit niet gedaan. Wel hebben we in het nieuwste model gezeten, wat wij uiteraard heel leuk vonden. De Walmart aankopen dropten wij bij het hostel en het was tijd voor onze volgende winkel: de mountain equipment store. Hier wilden wij een matje kopen. Hier heb je werkelijk alles: van complete kano's, tot gedroogd voedsel tot beerbellen. Ook hier slaagden wij en kochten tevens een zak instant 'Mac and cheese' waar alleen kokend water bij gedaan hoeft te worden. Ook gingen wij nog even langs bij de dierenkliniek om te zeggen dat wij de aangeboden optionele dag voor meelopen (de volgende dag) graag wilden komen. 's Avonds werd de Mac en cheese gemaakt, die wel erg lekker was, maar niet al te veel. Ook gingen wij nog even naar de sports bar voor een biertje en daarna lekker naar bed, want de volgende dag stond Gastown op het programma.

Gastown is het oudste gedeelte van de stad en bevat leuke winkels, barretjes en restaurants. Ook staat er de Vancouver steam clock, een van 's werelds eerste gemaakte stoomklokken. Elk kwartier word er een muziekje gespeeld wat ook bij de Big Ben in Engeland te horen is en elk uur een ander langer durend melodietje. 's Ochtends sliepen we uit omdat we die avond weer naar de dierenkliniek gingen. Rond 11 uur, na onze standaard bak koffie bij de Starbucks(niet zozeer omdat de koffie zo goed is, maar omdat ze in tegenstelling tot ons hostel wel goede WiFi hebben) liepen wij naar Gastown. Hier hingen we de toerist uit en gingen naar een restaurant wat een begrip is in Vancouver: The Old Spaghetti Factory. Dit restaurant bevat allemaal verzamelstukken uit het vroegere Gastown, met als kopstuk een tramwagon die omgebouwd is tot eetgedeelte. Omdat ik dit in een boekje had gelezen vroeg ik of we daar in konden lunchen en dat was mogelijk. Voor weer weinig geld kregen wij een heerlijke minestronesoep, lasagne respectievelijk pizza en caesar salad en ijs toe. De serveerster was erg aardig en de discussie met haar over in gevangenschap levende dieren (waaronder die in het aquarium) was erg grappig. In het hostel speelde we nog een potje pool waarna het tijd was voor een nieuwe dag meelopen. Deze dag gaat bij ons de boeken in als leipe patiënten vrijdag. De mannelijke dierenarts Eugène (die veel endoscopieën doet) stelde zich voor: een kale man van rond de 50 met een enorme baard. De eerste twee uur was er niet veel te doen op 1 euthanasie na en een hond die als bloeddonor kwam. Ook oefenden we met röntgenfoto's interpreteren. Toen begon het. Als eerste patiënt hadden we een hondje wat was aangevallen door twee pitbulls. Resultaat: bijtwonden over het gehele lichaam die werden gewassen, gespoeld en verbonden. De wonden werden met suiker bestrooid omdat dit blijkbaar bacteriën uit de wonden trekt. Weer wat geleerd. Verder kreeg het hondje infuus en pijnstillers en zouden later op de dag de grotere wonden worden gehecht. De volgende twee patiënten waren twee katten die van het balkom waren gevallen van 7 respectievelijk 4 hoog. Naarmate de temperatuur toeneemt neemt ook het aantal van dit soort patiënten toe wist een assistent ons te vertellen. De ene kat hield er een flinke wond aan over bij zijn staartgebied, de ander had een gebroken heupkop. Gelukkig zijn voor beiden gevallen de prognoses goed: bij de een werd de wond verzorgd en gehecht, bij de ander nog de volgende dag een orthopedische operatie ingepland. De volgende patiënt betrof een grote hond die wiet had gegeten en flink aan het spacen was. Met een braakmiddel werd getracht de wiet uit te laten braken. Dit lukte gedeeltelijk (de eigenaar wist niet hoeveel het was) maar de hond bleef nog redelijk doortrippen. Er zat niks anders op dan wachten tot dit was uitgewerkt. Omdat Eugène bekend staat als iemand die goed endoscopieën kan doen, kreeg hij een doorverwezen patiënt. Dit was een labrador met vage klachten (afvallen, af en toe braken, niet willen eten, iets slomer). Deze hond werd speciaal vanuit Vancouver Island naar onze kliniek getransporteerd! Via een endoscopie kwamen wij erachter dat deze hond een flinke maagzweer had. Hierdoor bloedde hij af en toe in z'n maag waardoor de hond zich uiteraard niet lekker voelde. Een maagzweer deze grote had Eugène nog niet vaak gezien, dus voor ons ook extra interessant. Met een soort stofzuiger werd het bloed eruit gezogen en ook werden met een soort pacman verschillende biopten genomen. Voor ons was dit de eerste scopie ooit! Ook kwam er nog een chihuahua binnen maar omdat het inmiddels kwart voor 1 was en de chihuahua ons iets teveel en te irritant lawaai maakte gingen wij huiswaarts. Een wederom leerzame en leuke dag!

Nog even reageren op wat Antoinette vroeg qua patiëntenomgang: de mensen die hier komen hebben vaak erg zieke patiënten bij zich en gaan er al vanuit dat alles duur zal worden en zijn veel meegaander in alles. Er hoeft bijv geen discussie gevoerd te worden over veel te duur dieetvoer: daar gaat het hier niet om, het gaat erom het dier echt te redden. Er zijn drie spreekkamers en hier vind het enige contactmoment met de dierenarts plaats. Als deze besluit het dier op te nemen, wordt het dier naar het behandelgedeelte genomen en hier is de eigenaar niet bij. Dit geeft ons uiteraard ook de mogelijkheid om meer te doen bij de dieren. De eigenaren zien de dierenartsen hier echt als helden, terwijl er in Nederland vaak geklaagd wordt over de prijs. Wij hebben hier rekeningen voorbij zien komen van 3000 dollar voor 1 dag behandelen en opname (bijv. bij de aangevallen hond). En dan gebeurt er alles wat gedaan kan worden.

Zaterdag was uiteraard de dag van de Champions League finale. Deze was in tegenstelling tot bij jullie in Nederland niet 's avonds maar om kwart voor twaalf 's ochtends. Een uur van tevoren gingen wij al naar de sports bar en dat was nodig ook: we hadden de laatste tafel dankzij enige soepele praatjes. Er zaten weinig Canadezen en voornamelijk Spanjaarden en Engelsen. Al eerder gezegd: ijs hockey is hier de sport waar het om draait. De wedstrijd verliep niet helemaal naar onze zin, want wij hadden liever gezien dat Atletico had gewonnen, maar dat mocht helaas niet zo zijn. Daarna werd er in het hostel even gitaar gespeeld, een power napje gedaan, en op het strand genoten van het zonnetje. 's Avonds zijn we met twee Nederlanders een drankje gaan drinken in de stad, wat heel gezellig was. We kwamen in het wat hippere gedeelte van de stad, waar niet alleen de 18 jarige zitten maar ook het oudere publiek. In de Yaletown Brewery hebben we lekkere witbiertjes gedronken en wat dansjes gewaagd. Omdat alles hier om 3 uur dicht gaat, gingen we niet al te laat naar huis en lekker tukken.

Gisteren hebben we weer flink door de stad gelopen, zijn we naar de bekende Hollister geweest waar een flinke uitverkoop was. 60% korting is niet niks! Ook werden we bij een Bose winkel naar binnen gelokt en hebben we een veel te gelikte show gekregen over een nieuwe tv waarbij je geen surround systeem nodig hebt: die zit nl al in de tv zelf. Ook hebben we een dekzeil gekocht waar we onder kunnen zitten tijdens kamperen. 's Middags zijn we een hele middag bezig geweest met het verdere verloop van de reis. Dit ziet er (ongeveer) als volgt uit: vandaag gaan we naar een nicht van Lucas, die hier aan de universiteit studeert. Ze gaat ons de campus laten zien en voor ons koken. Morgen gaan we weer meelopen en Lucas zijn verjaardag vieren om twaalf uur 's nachts! Woensdag halen we de auto op en gaan we met de boot naar Vancouver Island, waar we ongeveer 10 dagen blijven en Lucas familie gaan opzoeken. Dan zijn we weer twee dagen in Vancouver met vrienden van mij, en vervolgens zullen we ongeveer 2 weken in Banff en Jasper national park verblijven. Daarna rijden we weer naar de noordelijker gelegen westkust en hopen we - van gepaste afstand - grizzlyberen te kunnen zien. Vervolgens rijden we weer richting Calgary, waar op dat moment de Stampade bezig is, rond 4 juli. Dit is de grootste rodeo show ter wereld; google het maar is! Hier blijven we ongeveer 3 dagen, waarna we misschien nog de USA in gaan of verder Canada in. Kortom: genoeg te doen! De familie van Lucas kan ons veel tips geven en dat is een prettige gedachte. Vandaag dus naar de campus!

Tot het volgende verslag!

Marc en Lucas