Meelopen met de dierenarts
Door: Marc
17 Mei 2014 | Canada, Vancouver
Eindelijk was het dan zover: voor het eerst meelopen in de Emergency Clincic in Vancouver. Deze dierenkliniek verleent 24/7 diergeneeskundige spoedhulp aan gezelschapsdieren. Daarnaast doen ze ook de eerste opvang van wildlife (gratis!) voordat ze naar een rehabilitatiecentrum worden gebracht. Met gezonde spanning in ons lijf liepen wij weer over Granville bridge. Ook deze keer genoten wij weer van het schitterende uitzicht wat deze brug geeft. Onze shift begon om 4 uur, en kwart voor 4 waren wij keurig op tijd aanwezig. Omdat ze hier erg punctueel zijn, konden we om 4 uur pas beginnen dus wachtten we nog een kwartier. Hierna begon onze shift: we kregen een ander shirt en spelden onze naambadge op. Christine was de dierenarts die ons de eerste twee dagen zou begeleiden. Een hele aardige jonge vrouw van 35, die eruit ziet als 25. Verder stelden wij ons voor aan de technicians, wat in Nederland de dierenartsassistente/paraveterinair is. In de kliniek waar wij werken is de assistente en baliemedewerker echt een ander beroep. Waar ik op de biltstraat ook de telefoon aanneem en met de eigenaren spreek, is dat hier voornamelijk de baliemedewerker. Zij beantwoordt de telefoon, doet de betalingen en is nauwelijks betrokken bij de behandeling van het dier. Na ons voorgesteld te hebben, kregen wij te horen dat wij voornamelijk het wildlife zouden doen, maar ook mochten helpen met de honden en katten. Onze eerste werkdag beloofde al gelijk een drukke en interessante te worden. De eerste patiënt die wij hadden was een duif. Het betrof een 'juvenile' die ergens op de hoek van de straat al een paar dagen zat. Christine leerde ons hoe je deze moest dwangvoeren en dat hebben wij daarna ook zelf gedaan. Ook leerde zij ons bij een volgende duif hoe je onder de huid vocht aan een vogel moet geven. Het waren twee handelingen zijn die we nog veel nodig zouden hebben. Omdat de kliniek wildlife gratis opvangt doen ze niet al te veel moeite om de dieren goed te onderzoeken. Het werd daarom extra gewaardeerd dat wij dit wel deden.
Het behandelplan van wildlife ziet er vaak hetzelfde uit: of stabiliseren (voeren, vocht, verband) of euthanasie (bij slechte prognose). Het stabiliseren vinden wij beiden erg leuk om te doen! De volgende patiënt was Lola, een kat die een naald met een meter draad had ingeslikt. Omdat dit zich al in de darmen bevond moest Lola geopereerd worden. Dit was erg interessant om mee te maken. Lola hebben wij die avond nog meerdere malen onderzocht, waarbij onder andere de bloeddruk werd gemeten. Dit is hier, omdat het een spoedkliniek is, standaard procedure. De faciliteiten zijn er dan ook naar. Ze hebben een digitale röntgen, een echo apparaat en enorm uitgebreid laboratorium. Na een Subway broodje te hebben gegeten was het tijd voor de volgende patiënten. Die avond zagen wij nog een kat met nierfalen, die helaas geëuthanaseerd is. Christine nam uitgebreid de tijd om deze patiënt met ons door te nemen wat erg leerzaam voor ons is. In de bachelor van je opleiding krijg je dit namelijk allemaal al in de theorie, maar in de praktijk leer je toch veel meer en sneller. Verder bracht de dierenbescherming nog twee in beslag genomen katten binnen, omdat de eigenaar hiervan dreigde om ze in brand te steken. Deze man was gearresteerd en totaal in de war. Verder kwamen er nog duiven, kraaien, konijntjes en eendjes binnen die wij zo goed mogelijk behandeld hebben. Ook kwam een hond binnen met een enorme wond op zijn schouder die schoongemaakt en behandeld is. Om twaalf uur was onze shift klaar en gingen wij moe maar voldaan huiswaarts.
De volgende dag was wederom een enerverende. Bij binnenkomst vielen wij gelijk met onze neus in de boter: er was namelijk net een chihuahua gesondeerd die een (voor zo'n kleine hond) indrukwekkende berg steentjes had opgegeten, wat op de röntgenfoto erg mooi te zien was. De volgende patiënt zag er erg depressief uit, wat niet kwam door zijn ras (Franse bulldog) maar doordat hij was gediagnosticeerd met de ziekte van Addison, een stofwisselingsziekte waarbij de bijnierschors te weinig hormonen produceert. Dit zijn gevallen die wij in de bachelor ook alleen in theorie hebben gehad dus dit was erg interessant om mee te maken! Onze eerste eigen patiënt was een duif die z'n linkervleugel niet meer wilde gebruiken. Na wat uitleg over het hoe en wat hadden we toestemming om deze duif op de röntgenfoto te zetten! Enkele mislukte pogingen later hadden we het onder de knie en konden we vaststellen dat deze duif een gebroken coracoïd (een bot dat mensen niet hebben) had. Onder normale omstandigheden zou dit euthanasie betekenen, maar omdat het nog een juveniel betrof heeft deze duif, die door de baliemedewerkster "Piglet" was genoemd, wat zoveel betekent als biggetje, een tweede kans gekregen. In de praktijk werd hij ook gelijk de 'most cared for pigeon ever' en wij de 'bird-guys' genoemd. Onze volgende patiënt was een jonge kraai, die, lelijk als hij was, redelijk gezond overkwam, behalve een wat opgezette buik. Hier hadden wij toestemming gekregen om een echo op uit te voeren. Het leek gelukkig allemaal mee te vallen en we hebben er ook aardig wat voedsel in weten te pompen. Na een babyspreeuw kwam er weer een kat binnen met nierfalen, net als gisteren, waaraan wij konden merken dat we al aardig wat hadden geleerd. Vlak voor het einde van onze shift kwam de mannelijke dierenarts van de praktijk binnen, die blij was eindelijk eens mannen te zien. Marius wist ons te vertellen dat de lonen in Canada en de VS aanzienlijk hoger liggen dan in Nederland en dat we er verstandig aan deden om te emigreren. Geen straf, als je bedenkt wat een natuurschoon ons nog te wachten staat deze reis. Met Marius gingen wij een spreekkamer in voor de laatste patiënt van de dag, een hondje dat al vier jaar geen dierenarts had gezien (door zijn staar maar ook doordat hij niet naar de dierenarts was geweest) of gehoord, zijn oren zaten namelijk compleet dicht van het haar en oorsmeer. Maar daar kwam hij niet voor, hij had namelijk last van een anaalklierruptuur, wat, getuige de sedatie die nodig was bij het scheren, een erg pijnlijke aangelegenheid moet zijn. Wederom was dit een erg leerzame dag en gelukkig volgen er hiervan nog een aantal!
Overigens heb ik een poging gewaagd om te mogen roeien bij de Vancouver Rowing Club. Ik hoop hier binnenkort uitsluitsel via email over te krijgen!
Groetjes
Marc & Lucas
Het behandelplan van wildlife ziet er vaak hetzelfde uit: of stabiliseren (voeren, vocht, verband) of euthanasie (bij slechte prognose). Het stabiliseren vinden wij beiden erg leuk om te doen! De volgende patiënt was Lola, een kat die een naald met een meter draad had ingeslikt. Omdat dit zich al in de darmen bevond moest Lola geopereerd worden. Dit was erg interessant om mee te maken. Lola hebben wij die avond nog meerdere malen onderzocht, waarbij onder andere de bloeddruk werd gemeten. Dit is hier, omdat het een spoedkliniek is, standaard procedure. De faciliteiten zijn er dan ook naar. Ze hebben een digitale röntgen, een echo apparaat en enorm uitgebreid laboratorium. Na een Subway broodje te hebben gegeten was het tijd voor de volgende patiënten. Die avond zagen wij nog een kat met nierfalen, die helaas geëuthanaseerd is. Christine nam uitgebreid de tijd om deze patiënt met ons door te nemen wat erg leerzaam voor ons is. In de bachelor van je opleiding krijg je dit namelijk allemaal al in de theorie, maar in de praktijk leer je toch veel meer en sneller. Verder bracht de dierenbescherming nog twee in beslag genomen katten binnen, omdat de eigenaar hiervan dreigde om ze in brand te steken. Deze man was gearresteerd en totaal in de war. Verder kwamen er nog duiven, kraaien, konijntjes en eendjes binnen die wij zo goed mogelijk behandeld hebben. Ook kwam een hond binnen met een enorme wond op zijn schouder die schoongemaakt en behandeld is. Om twaalf uur was onze shift klaar en gingen wij moe maar voldaan huiswaarts.
De volgende dag was wederom een enerverende. Bij binnenkomst vielen wij gelijk met onze neus in de boter: er was namelijk net een chihuahua gesondeerd die een (voor zo'n kleine hond) indrukwekkende berg steentjes had opgegeten, wat op de röntgenfoto erg mooi te zien was. De volgende patiënt zag er erg depressief uit, wat niet kwam door zijn ras (Franse bulldog) maar doordat hij was gediagnosticeerd met de ziekte van Addison, een stofwisselingsziekte waarbij de bijnierschors te weinig hormonen produceert. Dit zijn gevallen die wij in de bachelor ook alleen in theorie hebben gehad dus dit was erg interessant om mee te maken! Onze eerste eigen patiënt was een duif die z'n linkervleugel niet meer wilde gebruiken. Na wat uitleg over het hoe en wat hadden we toestemming om deze duif op de röntgenfoto te zetten! Enkele mislukte pogingen later hadden we het onder de knie en konden we vaststellen dat deze duif een gebroken coracoïd (een bot dat mensen niet hebben) had. Onder normale omstandigheden zou dit euthanasie betekenen, maar omdat het nog een juveniel betrof heeft deze duif, die door de baliemedewerkster "Piglet" was genoemd, wat zoveel betekent als biggetje, een tweede kans gekregen. In de praktijk werd hij ook gelijk de 'most cared for pigeon ever' en wij de 'bird-guys' genoemd. Onze volgende patiënt was een jonge kraai, die, lelijk als hij was, redelijk gezond overkwam, behalve een wat opgezette buik. Hier hadden wij toestemming gekregen om een echo op uit te voeren. Het leek gelukkig allemaal mee te vallen en we hebben er ook aardig wat voedsel in weten te pompen. Na een babyspreeuw kwam er weer een kat binnen met nierfalen, net als gisteren, waaraan wij konden merken dat we al aardig wat hadden geleerd. Vlak voor het einde van onze shift kwam de mannelijke dierenarts van de praktijk binnen, die blij was eindelijk eens mannen te zien. Marius wist ons te vertellen dat de lonen in Canada en de VS aanzienlijk hoger liggen dan in Nederland en dat we er verstandig aan deden om te emigreren. Geen straf, als je bedenkt wat een natuurschoon ons nog te wachten staat deze reis. Met Marius gingen wij een spreekkamer in voor de laatste patiënt van de dag, een hondje dat al vier jaar geen dierenarts had gezien (door zijn staar maar ook doordat hij niet naar de dierenarts was geweest) of gehoord, zijn oren zaten namelijk compleet dicht van het haar en oorsmeer. Maar daar kwam hij niet voor, hij had namelijk last van een anaalklierruptuur, wat, getuige de sedatie die nodig was bij het scheren, een erg pijnlijke aangelegenheid moet zijn. Wederom was dit een erg leerzame dag en gelukkig volgen er hiervan nog een aantal!
Overigens heb ik een poging gewaagd om te mogen roeien bij de Vancouver Rowing Club. Ik hoop hier binnenkort uitsluitsel via email over te krijgen!
Groetjes
Marc & Lucas
-
17 Mei 2014 - 20:56
Monique En Joost:
Ha Marc en Lucas, wat een leuk uitgebreid verslag weer. En wat een geweldige ervaring moet deze kliniek zijn. Ik denk niet dat er zoveel kraaien en duiven in Nederland binnenkomen of misschien bij de Dierenambulance. Ik hoop dat jullie piglet ook weer snel uitvliegt. En wat leuk dat jullie zoveel dingen zelf mogen doen. Zijn jullie inmiddels over de jetlag heen? Ik begrijp dat Marius blij is mannen te zien maar dat emigreren zou vooralsnog niet onze voorkeur hebben -:). Hier gaat alles goed. De zon schijnt eindelijk en het Nederlands elftal speelt nu vriendschappelijk tegen Equador en staat 1-0 achter. Atletico Madrid is net kampioen van Spanje geworden. Jullie begrijpen dat dit het nieuws is dat Joost belangrijk vindt om door te geven. Unox doet tijdelijk 11 knakworsten in een blik onder het motto "ons elftal". Kortom. Nederland is nog echt Nederland. Heel veel plezier verder. We zijn ook benieuwd naar de roeiervaringen! Liefs uit Nederland! -
17 Mei 2014 - 21:15
Antoinette:
Wat mooi dat jullie zo zelfstandig mogen werken! Dan is er vertrouwen in wat jullie kunnen!
Ondertussen staat het 1-1 Nederland tegen equador!
Succes morgen! Antoinette -
17 Mei 2014 - 23:01
Marilou :
Leuk te lezen al die veterinaire dingen en dat ze jullie zoveel laten doen! Je zal wel in je element zijn met alle vogels ;)
Kusjes! Ook voor Piglet of course -
18 Mei 2014 - 00:05
Machteld:
Ha Marc en Lucas,
Wat een mooi en uitgebreid verhaal weer! Het is net alsof we er ook bij zijn. Leuk dat jullie zoveel leren en ongetwijfeld is het voor jullie een enorme aansporing om met dit mooie val verder te gaan. Maar emigreren.....
Tot de volgende en veel liefs,
Machteld -
29 Mei 2014 - 11:45
H.F. Van Den Haak:
Hoi Marc,
Gelukkig heb ik nu,dank zij een aanwijzing van mamma, dt verslag te pakken gekregen door op de betrokken link van het verslag van 26 mei te tikken.
We zijn diep onder de indruk van watjullie allemaal in de voor spoedeisende hulp in het leven geroepen kliniek van Vancouver hebben mogen meebeleven en - vooral - zelf ook aan medische verrichtingen hebben mogen doen. Oma is er juichend over. Ik juich met haar mee.
Jullie moeten deze verslagen publiceren in de veterinaire vakbladen en binnen de universiteit. Vooral geen letter eraan veranderen. Met Machtelds reactie zijn we het helemaal eens : het lijkt wel of we erbij zijn. Aan de faculteit moeten jullie, gemotiveerd op basis van de verslagen, voorstellen zo'n perfect ingerichte en van deskundigen voorziene dierenkliniek, verbonden aan de universiteit, op te richten. De gemeente Utrecht zou dat in samenwerking met de faculteit ook moeten bevorderen (en betalen). Nederland heeft duidelijk een achterstand als het gaat om een academisch dierenziekenhuis, verbonden aan de Universiteit Ütrecht. Dat verhoogt ook, nog verder dan nu al het geval is, het peil van de wetenschappelijke en op de praktijk afgestemde veterinaire opleiding, Jullie hebben dat aan den lijve ervaren. Het niveau van de dierenarts die zijn/haar studie voltooid heeft, zal nog verder stijgen als tijdens de studie theorie en praktijk zo intensief mogelijk met elkaar verbonden worden. Zo'n 'nieuw ziekenhuis is ook een goed centrum voor "herhalingsoefeningen" voor de dierenarts die al korter of langer werkzaam is om professioneel op peil te blijven. .
Nu ga ik reageren op het verslag van 17 mei.
Groietjes - ookvoor Lucas - van Oma en Opa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
