Nieuw verslag!

Een nieuw verslag! We zijn goed bekomen van de schrik van de ingeslagen steen en het heeft ons ook geen windeieren gelegd: we zijn geüpgraded naar een Volkswagen Jetta. Een hele fijne auto met meer laadruimte, comfortabelere stoelen en cruise control. We zijn er erg blij mee.

Dinsdag ochtend hebben wij op Vancouver Island onze whalewatch tour gehad. Dit was een 4 en een half uur durende trip in een zogenaamde Zodiac. Dit is een open rubberen motorboot in dit geval aangedreven door twee 225 pk motoren. In totaal dus 450 pk, en dat merkte je ook wel. Zodra we uit de haven waren werd het gas open gedaan en in volle vaart de zee over gevaren. Wat een kracht heeft dat ding! Lucas en ik zaten helemaal voorin en genoten ervan. Qua walvissen was de tocht doch uitermate teleurstellend: we zagen in die tijd maar 1 bultrug aan het eind van de tour toen we de hoop eigenlijk al hadden opgegeven. Verder zagen we wel veel zeearenden en het uitzicht maakte veel goed. We voeren namelijk door allemaal kleine eilandjes en baaitjes tussen Vancouver Island en het vaste land. Maar de door het thuisfront zo gevreesde orka's werden niet gezien, helaas. Om half twee werden we veilig en wel aan wal gezet en koers gezet naar het zuiden richting Pacific Rim national park. Dit word door de rough guide beschreven als 'de voornaamste reden om Vancouver Island te bezoeken' en we verwachtten er dus veel van. Bekend in Pacific Rim zijn de stadjes Ucluluet en Tofino, waarvan de laatste de surfhoofdstad van Canada word genoemd en Long Beach, een strand van 30 kilometer lang met uitzicht op de oceaan. De rit ernaar toe duurde 4 uur en bracht ons langs schitterende bergen, eindeloze vergezichten van meren en niet eindigende bossen. Een leuke maar wel vermoeiende rit om te rijden gezien de klimmen en dalen en haarspeldbochten. Aangekomen in het park gingen wij naar Green Point. Dit is de camping van het park en ligt direct naast long beach. We zochten een mooi plekje uit en kookten wat van ons ingeslagen eten. Daarna naar het strand, waar we ontdekten dat er recht tegenover onze camping in zee een sea lion rock zit. Deze dieren komen elke avond van de rotsen om te jagen in de branding en dit is vanaf het strand ideaal te zien. Dit bekijken zou voor onze drie avonden die wij in Pacific Rim hadden een vast ritueel worden. Na zonsondergang dronken we een klein biertje en gingen we de tent in om te slapen. Het is snachts nog behoorlijk koud, dus er werd met wat extra kleding aan geslapen.

De volgende dag gingen wij vroeg op om onze toegangspassen voor het park te halen. Het visitor centre was echter pas open om 10 uur dus gingen we eerst naar een strandje genaamd Florencia Bay. Dit strand staat bekend om zijn poeltjes als het eb is en maakt dit strand dan ook geliefd bij strandjutters. In de poeltjes zagen we zeeanemonen, zeesterren, visjes, krabbetjes en heremietkreeften. Uiteraard vlogen de zeearenden ook weer boven ons hoofd. Hierna gingen we naar het visitor centre om annual passen voor alle nationale parken aan te schaffen. Dit is goedkoper dan steeds dagpassen kopen dus deden we dat. De man waarvan we de passen kochten was de slechtste park ranger die ik ooit heb gezien. Ik probeerde allemaal informatie over het park uit hem te krijgen, maar hij leek totaal geen verstand van zaken te hebben. Een ergerpuntje dus waar we later nog een mooi verhaal over hebben. Na de passen te hebben gekocht lieten we ons in Ucluluet informeren over kayaktours. We boekten een 3 uur durende Harbour Tour voor de volgende dag 9 uur sochtends. Daarna lunchten we wat in een leuke bristo en werd gewandeld in de West Pacific Trail. Op Vancouver Island is het weer normaal het grootste gedeelte van het jaar slecht (geliefd bij storm watchers) maar die dag was het schitterend weer. Hier hebben we veel geluk mee tot nu toe. De wandeling bracht ons een mooi uitzicht over de oceaan en leuke paadjes door het regenwoud en duurde ongeveer 3 uur. Hierna gingen we huiswaarts voor het avond eten en weer zeeleeuwen kijken. Daarna naar bed, want de volgende dag vroeg op voor het kayak avontuur!

Om half 8 ging de wekker na een nacht lekker te hebben geslapen. We slapen beide goed in de tent, mede door de goede matjes die we eerder bij de mountain equipment store hadden gekocht in Vancouver. Na het ontbijt reden we naar Ucluluet en ontmoetten onze gids voor de ochtend genaamd Ben. Met hem hadden we een hele leuke kayak tour door de haven en langs strandjes waar soms beren zaten om tijdens eb krabbetjes te eten: deze keer helaas niet. Wel wist hij ons van alles te vertellen over de zee, de haven en Ucluluet zelf. Het weer was wederom goed! Na 3 uur waren we weer bij de beginlocatie en stapten de auto in. Hier kwamen we erachter dat we de annual passen kwijtgeraakt waren (dat dachten we althans). De man van het visitor centre had mij verteld dat we met de bon nieuwe bij hem konden halen dus reden we daar weer heen. Daar aangekomen bleek het toch niet zo makkelijk als meneer had gedacht: we moesten naar de park administration rijden en daar voor twaalf dollar twee nieuwe passen laten maken. Dit viel bij mij al niet in goede aard en ik heb me nog redelijk beheerst bij meneer: 'I didn't knew either' zei hij. Omdat we toch naar Tofino gingen en de park administration op die route lag vonden we dat niet heel erg. De mevrouw daar vertelde ons echter dat het vervangen van de passen 12 dollar per persoon zou gaan kosten. Op dat moment heb ik een paar minuten durende monoloog gehouden tegen mevrouw waarbij ik mijn beklag deed over het bedrag en de rompslomp eromheen, maar vooral over de meneer van het visitor centre. Het was blijkbaar een nieuweling, maar daar nam ik geen genoegen mee. Mevrouw beloofde mij dat hij erop aan gesproken zou worden, gelukkig. Zij was gelukkig wel erg vriendelijk en gaf ons een gratis toegangspas voor het park zodat we nog de tijd hadden om te zoeken. De passen werden die dag ook gevonden: ze waren tussen de voorruit en het dashboard geschoven. Aangekomen in Tofino lunchten we snel en zetten koers naar de verhuurlocatie van surfboards. Hier huurden we twee surfboards en wetsuits (zonder die verga je van de kou) en hebben de rest van de middag in de zon gesurfd. Heerlijk! Een paar keer goed staan blijven geeft al een aardig gevoel van voldoening. Om 6 uur brachten we de surfboards terug en gingen naar de camping om te eten. En, uiteraard, zeeleeuwen kijken. Ook ontmoetten we een Italiaan en Duitse waar we de rest van de avond mee gekletst hebben. Daarna naar bed, want de volgende dag zouden we naar Victoria rijden wat helemaal zuid ligt van Vancouver Island.

De rit naar Victoria duurde vrij lang, ongeveer 6 uur en daar aangekomen zijn we gelijk naar de nicht van Lucas gegaan waar we konden slapen. We werden heel hartelijk ontvangen en hebben een heerlijke noodle salade gehad, wat weer genieten was na al het camping voedsel. Hierna zijn we naar de Kanoe Club geweest waar we iemand ontmoette die we in Vancouver hadden ontmoet. Hier dronken we een biertje en luisterden naar live muziek. Een hele gezellige avond!

De volgende dag stond de terugreis naar het vaste land op het programma, maar niet voordat we nog wat van Victoria hadden gezien, de eigenlijke hoofdstad van British Colombia. De binnenstad is vrij europeaans vormgegeven en toeristisch. Er staat een beroemd vijfsterrenhotel en de haven is leuk om te zien. Ook staat er een van het mooiste museum ter wereld: het Royal Museum of British Colombia (ik geloof dat het zo heet). Hier hadden we helaas geen tijd voor maar is naar zeggen zeker een aanrader voor de mensen die nog van plan zijn Canada te bezoeken. In de stad staat ook een kado wat de naar Canada geëmigreerde Nederlanders aan de stad hebben geschonken. Het is een toren met bellen die om het uur geluid maakt, dit hebben wij niet gehoord maar het gebouw deed vrij Nederlands aan. Er zijn maar weinig mensen die echt 100% Canadees zijn; veel hebben familie uit Nederland en zijn zelf ook dus gedeeltelijk Nederlands.

Via de toeristische route gingen wij richting de Ferry. We waren ruim op tijd en om 3 uur vertrokken we naar Vancouver waar we twee vrienden van de studie de stad zouden gaan laten zien. De boottocht duurde ongeveer anderhalf uur en vanaf de kant konden we de Amerikaanse grens zien. Kijk maar eens op Google maps, Vancouver en het eiland liggen erg dicht bij Amerika. We hadden gehoord dat er vanaf de Ferry wel is walvissen werden gezien, maar wilde onszelf niet al teveel moed inpraten na de enigszins mislukte walvis tour. Tot het moment dat de kapitein via de intercom omriep dat er aan 'steerboard side between all the whale watch boats een pod killer whales te zien was'. Eindelijk, want mede hiervoor waren we naar het eiland gekomen. Lucas schoot mooie foto's en ik kon met de verrekijker de dieren heel mooi observeren. Ze sprongen uit het water en ook zag ik een baby orka. De hele show duurde tien minuten en het was een ongelofelijke belevenis die we beiden nooit zullen vergeten, en dat gewoon op de Ferry! Om half 5 waren we weer in Vancouver, en drie kwartier later weer in het hostel. Op het terras ontmoetten we Mart en Fokke. Die avond stond in het teken van uit eten gaan en stappen. Het was een hele gezellige avond en eindigde vrij laat en vele biertjes later in bed. Het nachtleven van Vancouver was hun eerste toeristische verkenning van de stad!

De volgende dag en weinig uurtjes slaap later deden we de in onze ogen beste toeristische route voor Vancouver: we lieten de haven zien (met wederom de Holland America lijn aangemeerd), Granville street, Stanley Park, het strand, de dierenkliniek, Gastown en de Granville bridge. Het was heel leuk om met de twee jongens die je normaal alleen in Utrecht ziet nu in Canada te zijn. Ik merkte dat ik me echt al een beetje een local voel en de stad goed ken. We aten in de old spaghetti Factory, speelde nog een schietspel in een café, luisterden naar live muziek en gingen na een afzakkertje in The Three Brits slapen.

Vandaag hebben we weer afscheid genomen van de jongens; zij moesten voor de kat zorgen in het appartement waar ze verbleven in Calgary. Lucas en ik zijn vandaag naar het noorden gereden en via Whistler, het grootste ski gebied van Noord Amerika, naar Lillooet gereden en staan nu op een gratis camping. Onderweg hierheen bezochten we een waterval die enorme hoogte aflegde, en reden door een fantastisch landschap van bergen, gletsjers en bossen. De wegen zijn goed geasfalteerd maar moeilijk te rijden, veel haarspeldbochten en steile afdalingen en heuvels. Onze auto doet het prima en trekt het goed, maar we vergelijken hem soms toch met de PVV; veel geluid, weinig actie. Ook bezochten we het voormalig olympisch park in Whistler. Een dorp gebouwd voor de olympische spelen waar nu helemaal niks meer te doen is. Nu slapen en morgen richting Wells State Provincial Park of Banff, dat wordt nog besloten