Twee dagen zeilen

Wauw!

Dat is de eerste gedachte die mij te binnen schiet als ik terug denk aan onze tweedaagse zeiltrip. Ik zit met een gloeiend hoofd weer veilig aan wal bij Hubert thuis. Wat een avontuur!

Na met de gehele familie geskyped te hebben (heel erg leuk!) zijn we de zeilboot op gegaan. Hier kom je uiteraard alleen per roeiboot! De weersomstandigheden waren perfect: wederom strakblauwe lucht en een aangename temperatuur. De wind in Gorge Bay was nog niet helemaal optimaal dus werd het eerste gedeelte uit de baai per dieselmotor gevaren. Aan het eind van de baai liet Hubert ons rotstekeningen zien die mensen 500 jaar geleden daar geplaatst hebben. Ook wees hij ons op het huis wat hij had gebouwd waar we de dag ervoor hadden gezeten. Bijna niet te zien door alle bomen eromheen. Eenmaal uit de baai begon de wind op te steken en kon er begonnen worden met het echte werk: zeilen. Omdat we praktisch wind tegen hadden begonnen we zigzaggend aan de tocht. Erg leuk maar ook intensief zeilen. We zagen zeehonden rusten op door de zon verwarmde rotsen en ook heel veel vogels: de beroemde bald eagle, turkey vultures, en vele eenden en andere zeevogelsoorten. Na ongeveer 3 uur gezeild te hebben, en lekkere sandwiches op de boot te hebben gegeten, werd her schip voor anker gelegd in een baai. Hier ontmoetten we twee vrienden van Hubert, beide zee biologen. Zij waren mee om een brochure te maken voor het gebied en wilde het gebied toegankelijk maken voor toerisme in beperkte vorm. Ontzettend aardige mensen, met een in mijn ogen goede visie op de wereld. Net als Hubert zijn ze erg bezorgd over de toekomst van de mensheid en de aarde door de manier waarop we hem nu behandelen. Hubert en zijn vrouw zijn bijvoorbeeld ook erg bezorgd over Nederland: zij denken dat dit binnen 50 jaar onder water ligt door klimaatverandering. Als het goed is leef ik dan nog dus ik ben benieuwd: waarom zouden ze ongelijk hebben?!

Met de gehele groep werd een hike gemaakt, waar we volgens Hubert geen wandelschoenen voor nodig hadden. Hij wist ook niet dat het aan hem beloofde pad er eigenlijk niet lag. Via steile rotswanden, dicht struikgewas, stromende beekjes en rotsen bedekt met mos klommen wij (op onze sneakers ja) uiteindelijk naar een uitzichtpunt. Onderweg kregen wij uitleg over het gehele gebied: hoe je de overgang van regenwoud naar bos kan zien, welke bloemen welke waren, waar de wolven zaten, hoe mossen zich handhaven in zo een gebied enzovoort enzovoort. Ontzettend leerzaam en interessant om met zulke mensen op pad te gaan. Na de zware klim van anderhalf uur was de beloning daar: een prachtig uitzicht over de baai waar de boten lagen, de rest van de oceaan en bergen van Cortes Island, en in de verte de gletsjers van het vaste land en van Vancouver Island. We zagen prachtige vlinders voorbij komen en waaiden even uit in het lekkere briesje. De klim naar beneden duurde een uur en we zagen een spechten nest in de boom met een jong. Deze werd gevoerd door mamma specht en via de verrekijker van Wim (top ding!) kreeg ik dit goed in beeld. Weer beneden aangekomen zochten we nog naar fossielen en krabben. Met de roeiboot gingen we weer terug naar de zeilboten, waar Lucas en ik tevergeefs ons avondmaal probeerde te vangen. Gelukkig had Hubert eten mee en met z'n allen werd er gezellig gegeten. Lucas speelde met zijn gitaar leuke liedjes en iedereen zong vrolijk mee. Na het eten gingen we weer naar het strand en maakten een kampvuur. Het was aardedonker waardoor je alle sterren en planeten kon zien. De zee biologen wisten alle planeten zoals Mars en Venus van de rest van de sterren te onderscheiden. Ik had nog nooit zoveel sterren in mijn leven gezien. De lucht was ontzettend helder en je hoorde niks behalve de insecten en golven. We discussieerden over de wereldproblematiek en genoten van de vallende sterren die we ook te zien kregen. Uiteraard werden er wensen gedaan. Daarna met de roeiboot weer terug het schip op en slapen in de kajuit.

De volgende dag werden we om half 8 gewekt en hebben Lucas en ik in onderbroek nog een poging gedaan om vis te vangen. Dit keer meer succes: er werd een botje en een zeester gevangen. Na het ontbijt zeilden wij verder en zeiden de zeebiologen gedag. Zij zouden het eiland verder verkennen. Wij zetten koers richting een andere baai, waar we ook voor anker gingen en via een wat beter pad naar een zoetwatermeer liepen. Hier konden we heerlijk zwemmen en hadden een enorm groot meer voor ons drieën. Het zwemmen was lekker verkoelend en dat was ook wel nodig omdat de zon een stuk intenser was dan de dag ervoor. Daarna terug naar de boot en omdat het eb was geworden konden we oesters vangen. Deze werden door Hubert klaargemaakt en als lunch genuttigd: verser krijg je ze niet! Onze volgende bestemming was een plek om echte vis te vangen. Dit was wederom weinig succesvol. Lucas had beet maar de vis sloeg al vroeg van de haak, en ik had hem aan het wateroppervlak maar ook hij wist uiteindelijk te ontsnappen: vissen 1 M&L 0. Hierna werd terug naar huis gezeild met een flinke westerwind in onze rug. Het was genieten. Thuis aangekomen stond het eten zo goed als klaar en keken we de diashow van de gemaakte foto's van de trip. We blikten terug op deze fantastische belevenis. Morgen walvissen kijken en nu slapen want morgen hebben we de eerste Ferry terug naar Vancouver Island!

Marc en Lucas

Ps: dit verslag is inmiddels al meer dan 1 dag oud. Gisteren hebben wij onze dag geheel gespendeerd aan een nieuwe auto regelen aangezien een vrachtwagenchauffeur zijn lading niet onder controle had en er een steen op onze auto terecht kwam. Vooral geschrokken, gelukkig geen verwondingen eraan over gehouden. Inmiddels hebben wij een nieuwe auto en gaan wij vandaag echt walvissen kijken! Met een Nederlands bedrijf :)